pobierz materiały	sprawdź zasady wykorzystania	otwórz w telefonie

1. Na czym polega rozwiązanie?

"Rodzinny system wzajemnej pomocy" to model włączenia społecznego dorosłych osób z autyzmem, w przedziale wiekowym 20 – 26 lat, które zakończyły proces edukacji i dalej jej nie kontynuują, jednocześnie nie są też aktywne zawodowo. Innowacja zakłada wykorzystanie modelu terapii zajęciowo – włączającej, która miałaby optymalną efektywność w warunkach domowych, „rodzinnych” i służyła rozwojowi kompetencji społecznych oraz kompetencji praktycznych- zawodowych osób z grupy docelowej, integracji społecznej w środowisku lokalnym, rodzinnym i sąsiedzkim oraz służyła funkcjom odciążeniowym rodzin i opiekunów osób z ASD. 

2. Jakich problemów dotyczy innowacja?

Innowacja związana jest z problemami społecznymi osób dorosłych z autyzmem, które nie uczą się i nie są aktywne zawodowo, takimi jak:

• Brak oferty zajęć dla osób ze spektrum autyzmu po 24 r.ż., w szczególności przygotowujących do pracy na otwartym rynku
• Niedopasowanie Warsztatów Terapii Zajęciowej do potrzeb osób z autyzmem (zbyt duże grupy, brak opcji wyciszenia itd.)
• Brak lub ograniczona liczba miejsc na Warsztatach Terapii Zajęciowej
• Po ukończeniu 24 r.ż.  osoby ze spektrum nie mogą kontynuować nauki, a jedyną ofertą są Środowiskowe Domy Samopomocy lub Warsztaty Terapii Zajęciowej, gdzie w dużych grupach, przy zmieniającej się kadrze – osoby autystyczne mogą znaleźć miejsce. Często jednak liczba miejsc nie jest wystarczająca dla wszystkich osób chętnych do udziału
  w warsztatach, a dodatkowo ich specyfika nie jest dostosowana do ich potrzeb
• Brak możliwości rozwijania kompetencji, w tym umożliwiających podjęcie pracy
• Ograniczona skuteczność terapii i poprawy możliwości funkcjonowania społecznego osób z autyzmem
• Stosowane do tej pory rozwiązania są często uznawane za powierzchowne i nie przygotowują osób z głębokim autyzmem do życia w społeczeństwie i radzenia sobie z obowiązkami codziennymi
• Obciążenie psychiczne i czasowe opiekunów osób ze spektrum autyzmu po 24 r.ż związane z samodzielną opieką
• Opiekunowie osób ze spektrum autyzmu są wyjątkowo obciążeni koniecznością opieki nad swoim dorosłym dzieckiem. Możliwość zamiennej opieki pozwoliłaby na czasowe odciążenie opiekunów.  

3. Grupa docelowa

Osoby dorosłe z autyzmem w przedziale wiekowym 20-26 lat, które ukończyły proces nauki, nie kontynuują edukacji, jednocześnie nie są aktywne zawodowo i nie zostały przyjęte do WTZ oraz ich opiekunów nieformalnych, którzy na co dzień sprawują nad nimi opiekę. 

4. Kto może skorzystać z innowacji?

Jest to oferta, którą można wdrożyć w warunkach domowych/rodzinnych/sąsiedzkich i nadać jej regularny, profesjonalny, optymalny format, ale oferta może być trudna w skalowaniu. Skalowania wymaga dotarcie do nieformalnych grup, nieformalnych opiekunów, rodziców osób dorosłych z ASD, co w rzeczywistości może stanowić dodatkowe wyzwanie w strategii upowszechniania innowacji.  Tego typu grupy- nieformalne, działające indywidualnie, elastycznie powinny być też przygotowane do wdrożenia modelu, przeszkolone i wsparte konsultacjami specjalistycznymi.

5. Czy to działa?

Proponowane rozwiązanie kierowane jest do osób z ASD z orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu lekkim, które powinny być w największym stopniu podatne na działania terapeutyczne i usprawniające. Regularne spotkania w domach rodzinnych takich osób, w niewielkich grupach miały w założeniu przyczynić się do stworzenia relacji między uczestnikami spotkań, dać poczucie bezpieczeństwa, tak by następnie w znanych warunkach, wśród znanej grupy prowadzić konkretne działania uwzględniające preferencje i zainteresowania danej osoby. Projekt cechuje duża użyteczność dla uczestniczących w nim osób, jednak podczas szybkiej realizacji nie udało się do końca zrealizować wszystkich zajęć na zasadzie opieki naprzemiennej, a to stanowiłoby dodatkową wartość dla rodziców i mogłoby stanowić dla nich prawdziwą ofertę odciążeniową. 

6. Autorzy